Valentijn, Bunaken en gelukkig nog geen Bali!

Selamat Malam! oftewel goedenavond!

Lieve allemaal,

vandaag komt er weer een lang verslag!

Ga er lekker voor zitten, pak vast een lekker kopje koffie of thee, en dan wens ik je veel leesplezier!

Ik zal proberen een geordend verslag te schrijven, maar omdat je zoveel meemaakt, vergeet je alles ook weer heel snel, dus er is kans op chaos.

het vorige verslag is alweer veel te lang geleden, dus ik begin waar dat verslag eindigde.

Donderdag 13-02-14
Laatste les van mijn eerste reeks.

Omdat we vrijdag in Amurang zaten, gaven we onze les op donderdag in plaats van vrijdag.
Mijn studenten moesten hun zelfgeschreven, Engelse scene spelen, voor de rest van de groepen.
Ik had me de avond ervoor al verbaast over een groepje in de asrama, met prachtige teksten, dus ik verheugde me er ontzettend op!

Het was geweldig wat alle kinderen presenteerden! Op hun eigen locatie rond de school presenteerden de groepjes hun eigen scene. Ik was apentrots! Zij zelf gelukkig ook!

Na de les ook nog 2 kunstrozen gekregen voor valentijnsdag!Superlief!
Toen snel onze koffer ingepakt en bij Mexi in de texi naar Amurang vertrokken.

Vrijdag 14-02-14

De verjaardag van mijn Lieve zusje! Om twaalf uur 's nachts Indo-tijd, mocht ze haar cadeautje openmaken. Via Greetz had ik haar een mooie kaart en een heliumballon gestuurd!

Heerlijk om even goede internetverbinding te hebben, en even via een beeldschermpje aan de keukentafel te zitten!

De volgende dag werd ik via facebook overladen met lieve valentijnsberichtjes van allemaal kinderen van de Asrama!

Vandaag gingen we op excursie naar Amurang. Mexi haalde ons op in zijn microlet (zo'n blauw taxibusje) met heerlijke foute muziek van de vengaboys!
We gingen eerst naar de pastoor van Amurang. Niet een standaard pastoor, zoals je die in je hoofd hebt. Een jonge man, met halflang haar en een stoere, relaxte uitstraling. Hij nam ons mee naar de school waar het Creaproject in de voorgaande jaren heeft gewerkt. Een mooie, grote school. Veel mooier dan die van ons.
Maar ondanks dat was ik heel erg blij dat ik in Tondano zit. Vanwege de warmte, want in Amurang is het bloedheet, en kan je geen stap verzetten zonder je kapot te zweten. Maar vooral omdat ik in Tondano de kinderen echt iets nieuws leer. In Amurang hebben ze al zoveel jaren van extra onderwijs genoten, dat je dat meteen merkte. Ze durfde meteen in het Engels te vragen wie je was, en waar je vandaan kwam. Daar zijn ze in Tondano nog helemaal niet aan te, dat durven ze nog helemaal niet.

Later zijn we naar het weeshuis van Amurang gegaan. Een heel mooi gebouw, dat er goed uitziet. Een meisjesweeshuis, gebouwd door stichting Amurang.

We zijn daarna nog over de markt in Amurang gegaan. Heel erg leuk! Dat was met doeken overdekt, en echt gemaakt voor Indonesische mensen. Wat betekend dat wij gebukt moeten lopen, want Indonesische mensen zijn klein.

Mexi had later gevraagd of wij met hem mee wilden naar een valentijn celebration in de kerk. Ja, natuurlijk!
We werden om 8 uur op gehaald.
Eerst gingen we ergens typisch Indonesische thee. Ginseng thee. Gatverdamme, wat is dat smerig. Maar het schijnt heel gezond te zijn.

Toen gingen we naar de kerk. Het was een soort talentenjacht, met tussendoor een gekke dans die iedereen moest doen.
In de auto bij Mexi had ik vrolijk meegezongen met de Vengaboys, dus besloot Mexi dat ik maar even moest gaan zingen. Nou, echt niet! Hij heeft de hele avond geprobeerd om me over te halen, en aan het eind, toen ik hem er eindelijk van overtuigd had dat ik veel te Malu ben als ik moet zingen, gaf hij het eindelijk op! Gelukkig!

Zaterdag 15-02-14

Vandaag hadden we een relaxdagje. Lekker plonzen in het zwembad, en een beetje zonnen. Rianne en ik gingen heel even naar het strand, voor ons gasthuis. (geen mooi wit strand, maar zwart zand en heel veel afval)
We zaten daar mooi op een plastic tas, toen er een jongen naar ons toe kwam. Hij wenste ons nog een fijne valentijnsdag, en ging weer weg. Heel aardig. Helaas kwamen er twee tellen later twee volle auto's en een paar scooters aangezet om met ons op de foto te gaan. Weg rust. Gelukkig kregen we nog chocolade van ze..


Zondag 16-02-14

Coachdag. Heerlijk bij het zwembad met de evaluatue van mijn lessen bezig geweest. Natuurlijk onder het genot van een verse kokosnoot, haha! Aan het eind van de middag weer naar huis gegaan. Toen we daarna in de asrama kwamen had Giovani een hele speciale verrassing voor me. Hij had een prachtige, superlieve valentijnsbrief geschreven. Eerst in het Indonesisch, en later, speciaal voor mij in het Nederlands, met behulp van google translate. Superlief! Het mooiste valentijnscadeautje dat ik ooit heb gehad! moest er bijna van huilen!

Maandag 17-02-14

Weer een eerste les in nieuwe reeks. Mijn nieuwe groep, iets meer Malu (verlegen) dan de eerste, maar toch heel leuk! Had zelfs extra studenten die graag mee wilden doen.

Dinsdag 18-02-14

Begonnen met de nieuwe lessenreeks bij de Juniors. Hele leuke groep, les ging ontzettend goed! We begonnen met voorstellen, en dan moesten ze een soort paspoortje maken met 'My name is... , I live in..' enzovoort, en dan moest degene voor je de pasfoto tekenen, en op het eind mochten ze hun eigen paspoort presenteren. Heel erg leuk!

Woensdag 19-02-14

Tweede les in mijn eigen reeks. Ging goed, mijn extra studenten deden weer vrijwillig mee, heel erg leuk. Lekker met samenwerken en fysiek spel bezig geweest. Na onze les koffers inpakken, want de volgende dag gingen we naar Bunaken! Mexi, onze vaste taxichauffeur sliep bij ons, dus dat was erg gezellig!

Donderdag 20-02-14 t/m
Zondag 23-02-14

Vroeg uit de veren, want Mexi de Texi bracht ons om 7 uur richting Manado! Eerst Gerard ophalen uit Tomohon, en toen waren we er klaar voor! We gingen langs de meest onmogelijke wegen, als het lukt zal ik een filmpje uploaden, het was een hele tour.
Eenmaal in Manado aangekomen, konden we overstappen op de boot naar Bunaken. Een serieuze speedboot, met 2 motors van 100PK, dus we waren er zo!
Bunaken is een prachtig eilandje, aan een koraalrif. Wij logeerden in Bunaken Village. Wat een paradijsje! We hebben er heerlijk gesnorkeld, gerelaxed, gezwommen, en we zijn op dolfijnenjacht geweest. Helaas geen dolfijnen gezien, maar wel Pilot Whales. Heel bijzonder! Een grote groep van wel 20 walvissen! Marco heeft tijdens het duiken een hele grote walvishaai gezien, die daar eens in de 10 jaar voorkomen, dus heel erg speciaal!
's Avonds speelde het personeel op een gitaartje, en waren we een beetje mee aan het zingen onder het genot van een welverdiende borrel!
Toen we de eerste avond thuiskwamen, dachten Rianne en ik, laten we nog even in de hangmat zitten.
Dat werd een geweldige stunt!
Met z'n tweeën in één hangmat, die haast op de grond hing. Toen kwam Luuk er ook nog eens bij! Wat hadden we een lol! En een lawaai!
We lagen dubbel van het lachen, toen we Gerard geërgerd hoorden roepen. "Hallo, Wie heeft er daar zo'n herrie?" Oeps, we waren even vergeten door dat gegil en gelach dat er nog mensen sliepen. Sorry opa Gerard! Hahaha!

De afgelopen week heb ik mijn 2e lessenreeks afgerond. Zal proberen of ik de filmpjes van de eindpresentaties kan uploaden, want ik was wederom ontzettend trots op mijn studenten!

Ook heb ik weer Engels gegeven aan de Juniors, een les over hobbies en vrije tijd. Ging erg goed!
Donderdag moest ik aan de Seniors lesgeven. Deze klas had net het Engels examen achter de rug, en de les ging over Introduce yourself. Ik vroeg aan één van de leerlingen of ze zichzelf wilde voorstellen. Ze snapte er niks van. Ik schreef het op het bord, maar nog steeds moeilijke gezichten.
Twee leerlingen in de klas spraken wel een beetje Engels, en ik vroeg hen het te vertalen naar Bahasa Indonesia. Toen de andere leerlingen met grote moeite deze opdracht gedaan hadden, vroeg ik wat ze in 's hemelsnaam op hun examen hadden geleerd.
Helemaal niks dus. Het Engels examen hier bestaat uit een toets met meerkeuze vragen, That's it. Ze hebben completen dialogen in het Engels in hun schrift staan, die ze over moesten schrijven. Maar snappen geen woord van wat er staat. Heel bizar! Toen ben ik met die dialogen aan de slag gegaan. Ik wees woorden aan, die zij moesten vertalen. Ik vertelde dat het heel erg belangrijk in, om te weten wat je schrijft, anders leer je er niks van.
Ik vroeg wat ze zouden doen als ze in een situatie terecht zouden komen, waar je Engels moet spreken. "Met een woordenboek." was het antwoord.

Toen ging ik een situatie voordoen, waarbij je alle woorden van één korte zin op moest zoeken in het woordenboek.
I.. (bladerblader).. am..(blader).. twenty.. (bladerbladerblader).. Years...(blader....) .. old.
Ze keken me aan, en ik vertelde, dat tegen de tijd dat ze één zin geformuleerd zouden hebben iedereen verdwenen zou zijn, en niemand meer zou luisteren.
Toen viel het kwartje dat het toch wel handig is om een basiskennis aan Engels te hebben. *zucht!

Donderdag hadden we ook nog een Celebration van iemand die we een keertje gesproken hadden in de kerk. Die man was twee maanden ziek geweest, en was nu weer beter, dus god moest bedankt worden.
Bidden, staan, zitten, zingen, bidden, staan zingen, zitten. Het had wel wat weg van een stoelendans. Er was een tafel vol met eten, inclusief een varkenskop! Toen het tijd was om te eten, begonnen allemaal mensen stukken er vanaf te scheuren, vooral van de neus, wat het lekkerst schijnt te zijn. Mij niet gezien!
Daarna werden we nog mee gevraagd naar een verjaardag van een meisje van het zang groepje, die 21 jaar oud werd.
Nog meer bidden, staan, zitten, zingen en eten.
Toen we naar huis wilden, werden we gebracht door een paar jongens op scooters. Dames horen hier niet normaal achterop de scooter te zitten, maar met twee benen aan één kant, dus daar gingen Rianne en ik. Veel handiger eigenlijk, aangezien we allebei een jurkje aanhadden. En het zit nog beter ook. Ik voelde me alleen net de koningin! Haha!

Dit weekend zijn we met een paar meiden van de asrama naar Manado gegaan om te winkelen. Eerst met de microlet, daarna verder per bus.
Een bus heeft hier geloof ik geen vertrektijden, hij aat gewoon weg als hij vol zit.
Een heel krap busje, waar je met veel te veel mensen, en veel te weinig ruimte, opgepropt zit tot er niemand meer bij past. Twee uur lang.
Weer een ervaring rijker, heel erg leuk, maar eens en nooit weer!

In Manado hebben we heerlijk gewinkeld, en gegeten bij de PIZZAHUT! Joehoee, lekker eten! Het was heerlijk, en ik heb een leuke jurk, schoenen en een jasje gescoord, dus helemaal blij!

Vanmorgen zijn we naar de kerk geweest in onze nieuwe jurken, en daarna zijn we weer in ons bed gesprongen.

We zijn nog geterroriseerd door de vreselijke aso-kleuters uit onze straat, die zelfs ons hek open deden, en onze vuilnis overhoop haalden, onze ramen probeerden in te gooien, en toen we ons hek op slot deden er zo hard aan rammelden dat we dachten dat het kapot zou gaan.
Wat een kut kinderen! Helaas kunnen we er weinig aan doen, want ze luisteren nergens naar.

Vanmiddag lekker ons huisje schoongemaakt en de was gedaan (met de hand natuurlijk) en gezellig in de asrama geweest!

Ik geniet hier met volle teugen, en zie er ontzettend tegenop om weg te gaan! Ik wil zelfs niet naar Bali!
De tijd vliegt voorbij!

Nou lieve mensen, dit was het wel weer voor vandaag!
Ik ga lekker naar huis, morgen weer een dag!

PS. Bedankt dat jullie mijn verslagen met zoveel interesse lezen, en zulke leuke reacties plaatsen! Wordt er helemaal blij van!

Tot snel!

Liefs van Tamm